Wanneer ge vaker alleen zijt, dan de feiten veronderstellen
de felis domesticus uw domste verhalen kent
-ja, dat was ik, het spijt me, liefste-
En wanneer wat er nog rest in dit leven u vooral niets meer kan schelen, zo weinig
of dat denkt ge toch
dat dat eigenlijk alles is waaraan ge nog vasthoudt
de allerlaatste strohalm
-stro? halmen? die groeien hier toch allang niet meer, gek-
Wanneer de klok te luid tikt en ge zot wordt, maar ge zo graag wilt meezijn
met de tijd
of dat denkt ge toch
En ge u voor het tikken wilt excuseren, maar het niet kunt
En het ook gewoon niet hoeft
want er is toch niemand die zich eraan stoort
-zou kunnen hé-
Dan beseft ge dat het waar is
dat vergeten nooit wordt voltooit, ook
dat fouten worden gemaakt
-zoals hierboven, het spijt me, liefste-
En dat herinneren slechts alles is,
maar evenzeer niets
